عوامل مؤثر بر سازگاری cryptocurrency: کاربرد مدل پذیرش فناوری

Nadia Sagheer 1 ، Kanwal Iqbal Khan 1* ، Samar Fahd 2 ، Shahid Mahmood 3 ، Tayyiba Rashid 4 and Hassan Jamil 5

• 1 انستیتوی تجارت و مدیریت ، دانشگاه مهندسی و فناوری ، لاهور ، پاکستان
• 2 گروه روانشناسی کاربردی ، دانشگاه اسلامیا بهاولپور ، باهالپور ، پاکستان
• 3 انستیتوی مدیریت تجارت و علوم اداری ، دانشگاه اسلامیا بهاولپور ، بهاولپور ، پاکستان
• 4 انستیتوی مدیریت کیفیت و فناوری ، دانشگاه پنجاب ، لاهور ، پاکستان
• 5 موسسه UNSW برای امنیت سایبری ، آکادمی نیروی دفاعی استرالیا ، دانشگاه نیو ساوت ولز ، کانبرا ، ACT ، استرالیا

cryptocurrency در سیستم اقتصادی جهان متحول شده است. این وسیله جدید و نوآورانه مبادله ای را فراهم می کند که به سرعت به روند بازار مالی حمله کرده و دنیای سنتی نقدی را تغییر داده است. با این حال ، مصرف کنندگان به دلیل افزایش کلاهبرداری های آنلاین و عدم وجود یک چارچوب نظارتی ، قابل قبول برای رمزنگاری مبتنی بر blockchain هستند. همچنین تصور غلط در مورد استفاده از آن در بسیاری از سیستم عامل ها وجود دارد که شکاف روشنی در ادبیات برای رسیدگی به این مسئله ایجاد کرده است. بنابراین ، مطالعه حاضر در نظر دارد تأثیر آگاهی از فناوری بر قصد رفتاری کاربران رمزنگاری شده از طریق عوامل درک شده (سودمندی ، سهولت استفاده ، خطر) را بررسی کند. همچنین به صورت تجربی نقش تعدیل کننده حمایت دولت را در این مسیرهای غیرمستقیم بررسی می کند. چارچوب اساسی با بررسی 333 پاسخ دهنده از نسل Z بررسی شده است. نتایج نشان داد که عوامل درک شده (سودمندی ، سهولت استفاده ، خطر) واسطه رابطه بین آگاهی فناوری و قصد رفتاری است. علاوه بر این ، پشتیبانی دولت باعث تقویت رابطه غیرمستقیم آگاهی از فناوری بر قصد رفتاری از طریق تعیین کننده های پذیرش فناوری می شود ، به گونه ای که تأثیر آگاهی از فناوری بر قصد رفتاری از طریق عوامل درک شده (سودمندی ، سهولت استفاده ، خطر) در صورت افزایش حمایت دولت ، بیشتر است. این یافته ها بعد جدیدی را برای نهادهای مختلف مالی که سیاست های پولی را اجرا می کنند ، فراهم می کند و لزوم اتخاذ فن آوری های دیجیتالی نوآورانه در پاکستان را برجسته می کند.

معرفی

اقتصاد دیجیتال به سرعت در حال رشد و توسعه در سرتاسر جهان است و باعث می شود همه بازیگران بازار تغییرات قابل توجهی را در عملیات خود تجربه کنند (نصیر و همکاران، 2021). نه تنها روش های پرداخت را مدرن می کند، بلکه پتانسیل تأثیرگذاری بر آینده ارزهای مجازی را نیز دارد. بر اساس این آمار، مجموع تراکنش‌های دسته پرداخت‌های دیجیتال در سال 2021، 6. 752،388 میلیون دلار آمریکا برآورد شده است که انتظار می‌رود هر سال 12. 24 درصد رشد کند (Patel and Shrimali, 2021). کریپتوکارنسی نیز به دلیل ویژگی‌های منحصربه‌فرد عدم تمرکز، حالت تبادل سریع و عاری از مرزهای جغرافیایی، یکی از انواع معروف ارزهای دیجیتال است (ظفر و همکاران، 2021). بانک جهانی آن را یک ارز دیجیتال غیر فیات بدون هیچ ارزش ذاتی می داند که توسط هیچ دارایی پشتیبانی نمی شود و نمی توان آن را به عنوان بدهی از یک واسطه اقتصادی مطالبه کرد (ناتاراجان و همکاران، 2017). آنها مبتنی بر فناوری بلاک چین هستند و از تکنیک های رمزنگاری استفاده می کنند.

با استفاده از فناوری مبتنی بر بلاک چین، کسب‌وکارهای بین‌المللی در حال پیشرفت هستند و به سمت ارزهای دیجیتال برای تراکنش‌های پولی حرکت می‌کنند (هان و همکاران، 2021). بسیاری از بخش‌ها مانند تجارت الکترونیک امروزه در حال رونق هستند، اما اغلب با مسائلی مانند تقلب، هزینه‌های کمیسیون، ارتباطات محدود خریدار و فروشنده و سوء استفاده از داده‌های شخصی مواجه هستند (فریک و میتون، 2019). با این حال، استفاده از ارز دیجیتال در پرداخت و قراردادهای هوشمند این مشکلات را با افزایش امنیت و شفافیت کاهش می‌دهد (Ismanto et al., 2019). به همین دلیل است که آنها برای مدیریت سیستم‌های پرداخت فعلی با ارائه درک جدیدی از پول و انجام تراکنش‌های آنلاین بدون دخالت شخص ثالث، در بین مردم محبوبیت پیدا می‌کنند (جوهر و همکاران، 2021). اگرچه، این یک وسیله سرمایه گذاری حیاتی است که در عصر دیجیتالی فعلی نمی توان از آن غافل شد (Uematsu and Tanaka، 2019). با این حال، آینده آن بستگی به نحوه استفاده سرمایه گذاران از آن و نحوه تنظیم آن توسط موسسات مالی دارد (برنتسن و شر، 2018).

پیش از این ، محققان معتقد بودند که آگاهی از فناوری می تواند احتمال پذیرش پیشرفت های جدید را افزایش دهد (ایرفان و همکاران ، 2022). عوامل دیگری مانند عدم آگاهی از رسیدگی به دیجیتالی و سیاست های دولت نیز باعث ایجاد مانع برای تصویب آن می شوند (پاتری و همکاران ، 2021). بسیاری از متخصصان فناوری blockchain در مورد ویژگی های پیچیده و ساختار منحصر به فرد آن بحث می کنند ، که درک آن توسط مصرف کنندگان ساده نیست (Doblas ، 2019). طبق یک نظرسنجی ، غیر کاربران رمزنگاری شده قادر به استفاده از آن بدون دانش پیشرفته فناوری نیستند (Dryall ، 2018). علاوه بر آن ، سواد مالی می تواند سازگاری آن را محدود کند (آریاس-الیوا و همکاران ، 2019). مطالعات قبلی اظهار داشتند که عوامل درک شده (سودمندی ، اعتماد ، سهولت استفاده ، تجربه) ، مقررات دولت و پشتیبانی نقش مهمی در تأثیرگذاری بر قصد کاربر برای اتخاذ رمزنگاری دارند (وو و ترن ، 2018).

تحقیقات در مورد کاربردها و رضایت بخش ها بر چگونگی احساس لذت کاربران هنگام استفاده از فن آوری های منحصر به فرد و نوآورانه در زندگی روزمره برای راحتی و سهولت متمرکز است (شفییزاده و همکاران ، 2021). در مقابل ، سودمندی درک شده ، احساس مصرف کنندگان را نشان می دهد وقتی که فکر می کنند خدمات منتخب آنها با استفاده از فناوری بهبود می یابد (Hileman and Rauchs ، 2017). بسیاری از محققان عوامل درک شده (سودمندی و سهولت در استفاده) را با قصد رفتاری مصرف کنندگان برای اتخاذ فناوری جدید مرتبط کرده اند (سعد و بهلی ، 2005 ؛ داود و همکاران ، 2018). در مورد رمزنگاری ، مطالعات نشان داد که عوامل رفتاری درک شده مهمترین عوامل در تصمیم گیری در مورد استفاده از آنها برای پرداخت های الکترونیکی هستند (Schaupp and Festa ، 2018). افرادی که معتقدند ارزهای رمزپایه برای استفاده ساده هستند ، تمایل بیشتری به آنها دارند. شهزاد و همکاران.(2018) دریافت که عوامل درک شده به طور اساسی بر قصد پذیرش رمزنگاری تأثیر می گذارد. به همین دلیل در نظر گرفتن این عوامل برای مطالعات آینده ضروری است (مندوزا-تلو و همکاران ، 2018).

ریسک درک شده نتیجه یک انتخاب است که نشان دهنده تفاوت بین نتایج نهایی و درجه اجرای نوآوری است (سان مارتین و کامارو، 2009). مردم به دلایل مختلف از پذیرش فناوری جدید می ترسند، در حالی که رایج ترین آنها سطح عدم اطمینان است (Lim, 2003؛ Mizanur and Sloan, 2017). جالان و همکاران(2021) ریسک را به عنوان دانش درجه ناامنی مورد استفاده برای در نظر گرفتن تصمیمات سرمایه گذاران یا مشتریان برای اتخاذ یک فناوری تعریف کرد (Slovic et al., 1982; Anser et al., 2020). علاوه بر این، ریسک درک شده یک عامل مهم در استفاده و پذیرش فناوری بود. بنابراین، امنیت و ریسک نیز جنبه‌های مربوط به سازگاری مشتریان با فناوری جدید در نظر گرفته می‌شود (Granić و Marangunić، 2019) و بر قصد رفتاری مصرف‌کنندگان تأثیر می‌گذارد (Mutahar et al., 2018). رمزارزها یک فناوری مالی جدید هستند که پتانسیل ریسک‌پذیری را دارند. قانون‌گذاری و قانونی بودن نگرانی‌های اصلی از دیدگاه کاربر برای پذیرش این نوآوری فن‌آوری در سیستم پولی است (Albayati et al., 2020). اما نقش تعدیل کننده حمایت دولت بر رابطه بین متغیرهای پذیرش فناوری و قصد رفتاری همچنان نیازمند توجه بیشتری است (ظفر و همکاران، 2021).

تئوری رفتار برنامه ریزی شده مرتبط با استفاده از فناوری نیز نقش یک چارچوب آگاهی-پذیرش را برجسته می کند (هانگ و همکاران، 2006). محققان هنوز در حال اصلاح و ارزیابی چارچوب نظری مناسب برای مدل پذیرش فناوری جدید (TAM) برای شناسایی تأثیرگذارترین عوامل هستند (همیلتون، 2020). به همین دلیل است که مطالعه حاضر رابطه بین آگاهی از فناوری و قصد رفتاری کاربران رمزارز را از طریق عوامل درک شده (مفید بودن، سهولت استفاده، ریسک) تحلیل می‌کند. همچنین نقش تعدیل‌شده حمایت دولت در این روابط غیرمستقیم را در زمینه پاکستان بررسی می‌کند، زیرا پاکستان یک بازار در حال ظهور برای این فناوری بلاک چین است. با این حال، آگاهی از فناوری در میان توده ها نسبت به این نوآوری های دیجیتال کم است. هنوز در مرحله نوزادی در بین شهروندان است و مانع اصلی در سازگاری آن می شود (Rizvi et al., 2018).

مطالعه حاضر بینش قابل توجهی در مورد توسعه فناوری بلاک چین به عنوان وسیله مبادله در پاکستان ارائه کرده است. اول، ارزش مجموعه دانش موجود مرتبط با آگاهی از فناوری و قصد رفتاری مصرف کنندگان برای پذیرش فناوری بلاک چین را با تأیید نقش مهم عوامل درک شده (مفید بودن، سهولت استفاده، ریسک) تقویت می کند. این به ارزیابی جنبه هایی که مصرف کنندگان را تشویق به پذیرش این فناوری می کند کمک می کند. دوم، به مجموعه ای از دانش به تکامل سریع در دگرگونی ساختارهای مالی می افزاید، که پیشرفت را در سیستم پولی مستمر که منسوخ شده است، تقویت می کند. سوم، از آنجایی که ارز دیجیتال به طور قابل توجهی بر سیستم اقتصادی بین‌المللی تأثیر می‌گذارد، مطالعه فعلی به منابع موجود کمک می‌کند تا کانال‌های دیجیتالی و پولی را برای استخراج مدل‌های جدید برای سیستم مبادلات پولی دریافت کنند. در نهایت، اهمیت اجتماعی آن شامل پتانسیل استفاده از ارزهای مجازی برای معاملات و اهداف سرمایه گذاری در آینده است. صنایع به دلیل این فناوری‌های جدید در حال تغییر هستند و شرکت‌ها می‌توانند برنامه‌ها و مدل‌های کسب‌وکار خود را مطابق با تقاضای واقعی بازارهای مالی تبلیغ کنند.

بررسی نظریه ها و ادبیات

نظریه‌های پذیرش فناوری ارزهای دیجیتال

هدف اصلی این مطالعه شناسایی قصد رفتاری مشتریان در مورد پذیرش ارز دیجیتال است. مطالعات قبلی پیش بینی کننده های TAM را برای توصیف و پیش بینی نحوه استفاده از یک سیستم جدید در نظر می گیرند (ژائو و همکاران، 2010). با این حال، TAM نمی تواند تنها ابزاری برای ارزیابی پذیرش ارزهای دیجیتال باشد، بنابراین نظریه های دیگری نیز در نظر گرفته می شوند (برنتسن و شر، 2018). برای نشان دادن مقبولیت و تمایل پذیرنده به استفاده از ارز دیجیتال، می‌توان نظریه رفتار برنامه‌ریزی‌شده و اقدام منطقی را ادغام کرد، که از کار قبلی LaCaille در مورد استفاده از فناوری (2020) گرفته شده است. اینها نظریه های مفهومی هستند که چارچوبی نظری برای تفسیر قصد رفتاری انسان در موقعیت های خاص ارائه می کنند (LaCaille، 2020). آنها از TAM پشتیبانی می کنند و به درک و شناسایی استفاده از فناوری کمک می کنند (Khan et al., 2020).

این تئوری ها TAM را برای درک بهتر و پیش بینی رفتار انسان در مورد استفاده از فناوری ارائه داده اند ، که توسط بسیاری از مطالعات سازگاری فناوری اتخاذ شده است (Johar et al. ، 2021). علاوه بر این ، آگاهی از فناوری کاربران می تواند ابزاری اساسی برای درک کامل و درک مؤلفه های اساسی این مدل باشد: سهولت استفاده و سودمندی درک شده برای دانستن خوب در مورد قصد رفتاری مشتری برای اتخاذ فناوری جدید (Venkatesh ، 2000). قصد رفتاری بهترین پیش بینی کننده عمل (به عنوان مثال ، به سمت یک سیستم اطلاعاتی یا استفاده از سیستم) و اهداف مربوط به اتخاذ فن آوری های جدید است (Fagnant and Kockelman ، 2015). تعیین کننده های مدل پذیرش فناوری به مصرف کنندگان کمک می کند تا با هدایت آنها از طریق فرآیندها و رویه ها ، بهترین تصمیمات را در مورد پذیرش فناوری بگیرند (شهزاد و همکاران ، 2021).

آگاهی از فناوری و قصد رفتاری

قصد رفتاری تمایل مشتریان را برای پذیرش معاملات مالی در زمینه رمزنگاری (Almuraqab ، 2020) تعیین می کند. آگاهی از فناوری و قصد رفتاری مهمترین عوامل تعیین کننده اتخاذ فناوری محسوب می شوند (ایگباریا و همکاران ، 1994). در مورد ارزهای رمزپایه ، به دلیل محبوبیت روزافزون آنها ، موضوعی بسیار طبقه بندی شده است (Uematsu and Tanaka ، 2019). با این حال ، این محبوبیت زیادی کسب کرده و برای بسیاری از رسانه های جدید ، به ویژه پیاده سازی های پولی ، به بحثی تبدیل شده است. اما قابل قبول و استفاده از این ارز از سطح مورد انتظار بسیار کم است (همیلتون ، 2020). این شرط منجر به جستجوی چرا مشتریان در استفاده از ارزهای مجازی مردد است و چرا بیشتر مردم حتی اگر خطرناک تر باشند ، به روشهای پرداخت سنتی اعتماد می کنند (Almuraqab ، 2020).

پذیرش ارزهای رمزپایه به قصد رفتاری مصرف کنندگان یا سرمایه گذاران بستگی دارد. این اعتقاد آنها را شامل می شود که این فناوری برای تقویت عملکرد آنها برای آنها مفید است ، سازگاری آسان است و عوامل کم خطر را بر عهده دارد (خان و همکاران ، 2021). وضعیت فعلی تصویب آن توسط مقررات دولت ایمن نیست ، بنابراین می تواند تأثیر منفی بر پذیرش آن داشته باشد (شهزاد و همکاران ، 2018). علاوه بر این ، مطالعه قبلی این استدلال را مطرح کرد که دلایل اصلی در مورد نرخ پایین اتخاذ رمزنگاری شامل مشکلاتی برای معامله گران در درک نوسانات نرخ آن در بازار غیررسمی ، عدم نقدینگی این ارز ، بدون اصول مالی ، عدم حمایت دولت ،و خطرات بالای امنیت در این ارز (پوتری و همکاران ، 2021). این مشکلات به طور مستقیم بر اهداف رفتاری تأثیر گذاشت و مانع از تبدیل شدن آنها به بخشی از اقتصاد جدید دیجیتال شد (Granić and Marangunić ، 2019).

درک آگاهی برای اولین بار در یک تئوری انتشار نوآورانه اعمال شد (Fry and Cheah ، 2016). بعداً ، تئوری انتشار نوآورانه برای مطالعات در مورد اجرای فناوری استفاده شد ، و تأیید تأثیر مثبت آگاهی از فناوری بر قصد رفتاری مصرف کننده برای اتخاذ فناوری جدید (Alaeddin and Altounjy ، 2018). میزان آگاهی از مردم و درک ارز دیجیتال به طور اساسی بر تمایل آنها به استفاده از آن تأثیر می گذارد (Treiblmaier و Sillaber ، 2021). شایان ذکر است که دسترسی کاربران به اطلاعات موجود در مورد مزایا و خطرات احتمالی و استراتژی هایی که معمولاً در اتخاذ فناوری به کار می روند ، به عنوان آگاهی طبقه بندی می شوند (سان مارتین و کاماررو ، 2009). اگر مصرف کنندگان معتقدند که دانش و درک مؤلفه های کلیدی دارند ، دیدگاه های آنها در مورد رمزنگاری و تمایل به پذیرش آن تغییر خواهد کرد (آید و همکاران ، 2020).

مطالعات قبلی حاکی از آن است که آگاهی از فناوری و قصد رفتاری به شدت با همبستگی برخوردار هستند و رابطه مثبتی دارند (باربو و همکاران ، 2021). قصد رفتاری نقش مهمی در پذیرش یا رد هر فناوری دارد. اگر افراد آگاهی از فناوری داشته باشند ، رفتار آنها در قبال اتخاذ این فناوری مثبت خواهد بود. بسیاری از محققان اندازه گیری های رفتاری را پیدا کردند و ارتباط آنها با آگاهی از پیشرفت های فناوری با یکدیگر ارتباط دارد (یی و همکاران ، 2021). قصد رفتاری تمایل مشتریان را برای پذیرش معاملات مالی در زمینه رمزنگاری (Almuraqab ، 2020) تعیین می کند. آگاهی از فناوری و قصد رفتاری مهمترین عوامل تعیین کننده اتخاذ فناوری محسوب می شوند (ایگباریا و همکاران ، 1994).

نقش واسطه ای از سودمندی درک شده

قصد رفتاری مردم برای پذیرش یا رد فناوری نوآورانه جدید تحت تأثیر دو عامل اصلی TAM است. مورد اول سودمندی است که تعیین می کند که آیا می توان با استفاده از فناوری های جدید بهتر عمل کرد (داود و همکاران ، 2018). این نشان دهنده میزان این است که مصرف کنندگان معتقدند که این فناوری در تقویت عملکرد آنها مفید خواهد بود (Venkatesh ، 2000). محقق قبلی اهمیت نظری سودمندی درک شده را به عنوان نقش واسطه گر در قصد رفتاری بررسی کرد (رابی ، 1979). به دلیل آگاهی از فناوری و سودمندی درک شده ، قصد رفتاری کاربران برای اتخاذ یک برنامه افزایش می یابد. آنها معتقدند که اتخاذ فناوری جدید مهارت ها و توانایی های آنها را بهبود می بخشد ، که قصد رفتاری آنها را برای اتخاذ فناوری جدید تغییر می دهد. سودمندی درک شده ، کیفیت فنی است که به آگاهی از فناوری و قصد رفتاری مصرف کنندگان مرتبط است (Granić and Marangunić ، 2019).

ادبیات به طور خاص در مورد cryptocurrency و بیت کوین ، سودمندی درک شده را یک عامل اساسی در نظر گرفته شده بر قصد استفاده از ارزهای مجازی به عنوان واسطه پرداخت در نظر گرفته است (فریرا و همکاران ، 2018). این مستقیماً بر این روابط تأثیر می گذارد (جوهار و همکاران ، 2021). طبق مطالعه دیگری در مورد رمزنگاری ، سازه های اصلی برای پذیرش رمزنگاری مبتنی بر نقش واسطه گر سودمندی درک شده بین آگاهی از فناوری و قصد رفتاری مصرف کنندگان است (Schaupp and Festa ، 2018). یافته ها توضیح می دهند که سودمندی درک شده پیش بینی کننده مهمی است که قبلاً در مطالعات مربوط به پذیرش رمزنگاری جذب شده است (Kher et al. ، 2021). بنابراین ، از این رو فرضیه ای به این صورت است:

H₁: سودمندی درک شده واسطه رابطه بین آگاهی فناوری و قصد رفتاری برای استفاده از cryptocurrency است.

نقش واسطه ای سهولت درک شده استفاده

سهولت استفاده از این است که مصرف کنندگان معتقدند که فناوری جدید به راحتی قابل استفاده است ، کار ساده ، ساده ، پاسخگو و سازگار و بدون تلاش زیاد است (گولد و لوئیس ، 1983). به عبارت دیگر ، این اعتقادات مردم را نشان می دهد که اتخاذ فناوری جدید زندگی آنها را آسان می کند. این تعیین کننده مهم TAM است ، و این سازه دارای دو رابطه سازنده مستقیم با آگاهی از فناوری و قصد رفتاری است (ریزوی و همکاران ، 2018). پیش از این ، بسیاری از محققان از سهولت استفاده استفاده شده برای ارزیابی قصد رفتاری کاربران استفاده می کردند (موتاهار و همکاران ، 2018). بسیاری از مطالعات نشان می دهد که سهولت درک شده در استفاده تأثیر مطلوبی در قصد مصرف کنندگان برای خرید دارد (Blocki and Zhou ، 2016). آنها اظهار داشتند که اگر سطح مطلوب اتخاذ فن آوری یا پذیرش خدمات وجود نداشته باشد ، سیستم کار نمی کند (آلبیاتی و همکاران ، 2020).

محققان متعددی بین سهولت درک شده استفاده و قصد سرمایه گذاری در ارزهای رمزپایه جدید ، با حمایت نظریه رفتار برنامه ریزی شده ، ارتباط جدی را کشف کرده اند (علاء الدین و آلتونجی ، 2018 ؛ جوهار و همکاران ، 2021). ریکلم و ریوس (2010) اظهار داشتند که سودمندی درک شده به طور قابل توجهی بر دیدگاه کاربران و آمادگی برای اتخاذ فناوری هنگام استفاده از ابزارها و تکنیک های پیچیده اطلاعاتی برای تکمیل معاملات مالی از طریق دستگاه های دیجیتال تأثیر می گذارد (Mattke et al. ، 2021). کاربران تمایل بیشتری به اتخاذ خدمات فناوری دارند که زندگی آنها را راحت ، لذت بخش و آسان برای استفاده می کند (Riquelme and Rios ، 2010). تجزیه و تحلیل قبلی اظهار داشت که سهولت استفاده از استفاده ، عملکرد واسطه ای را بین آگاهی از فناوری و قصد رفتاری برای استفاده از ارزهای مجازی به عنوان یک معامله مالی انجام می دهد (چن و آکلیکوکو ، 2020). مصرف کنندگان بر این باورند که فناوری جدید باعث صرفه جویی در وقت و تلاش می شود (Hsu and Lu ، 2004). بسیاری از محققان از سهولت درک شده استفاده به عنوان تعیین کننده اصلی برای اندازه گیری قصد رفتاری مصرف کننده برای اتخاذ فناوری جدید استفاده می کنند ، اما تعداد بسیار کمی از نتایج مورد نظر خود را دریافت کردند (مک کلوزکی ، 2007). محقق قبلی دریافت که سهولت استفاده از استفاده می تواند بر قصد رفتاری مصرف کننده برای اتخاذ فناوری جدید تأثیر بگذارد و بر ارزیابی نقش واسطه ای آن بین آگاهی فناوری و قصد رفتاری تأکید کند. از این رو فرضیه است که:

H₂: سهولت استفاده از استفاده واسطه بین آگاهی فناوری و قصد رفتاری برای استفاده از cryptocurrency است.

نقش واسطه ای خطر درک شده

در سال 1960 ، ریموند مفهوم خطر درک شده را برای درک رفتار بهتر مشتریان و عواملی که بر تصمیمات آنها تأثیر می گذارد ، توسعه داد (میخایف ، 2020). در درک قصد رفتاری یک مصرف کننده ، ریسک درک شده نشانگر درجه ای از عدم اطمینان و پیامدهای منفی استفاده یا خرید یک محصول است (سان مارتین و کاماررو ، 2009). در زمینه قصد خرید ، ریسک درک شده یک عامل تعیین کننده در ارزیابی قصد رفتاری مصرف کننده در نظر گرفته شد (شهزاد و همکاران ، 2018). ریسک درک شده دو رابطه مستقیم با دو ساختار اصلی ایجاد می کند: آگاهی از فناوری و قصد رفتاری مصرف کنندگان (خان و همکاران ، 2021). مطالعه قبلی توضیح می دهد که اگر مصرف کنندگان آگاهی کمتری از فناوری و ریسک درک شده داشته باشند ، بر قصد رفتاری آنها تأثیر مثبت خواهد گذاشت و تمایل آنها به اتخاذ فناوری جدید را تقویت می کند (چن و آکلیکوکو ، 2020). یک مطالعه قبلی توضیح می دهد که چگونه درک خطر فرد بر قصد رفتاری آنها تأثیر می گذارد (شفیعیزاده و همکاران ، 2021). مفهوم سازی دیگر خطرات درک شده را با درک مصرف کننده از قصد رفتاری که بر پذیرش فناوری تأثیر می گذارد ، ترکیب می کند (Trudel و همکاران ، 2014).

مطالعات نشان داد که مصرف کنندگان اگر خطر درک شده از استفاده از رمزنگاری کمتر باشد ، این فناوری را اتخاذ می کنند. در هنگام پذیرش رمزنگاری ، دو فریم برای خطر وجود دارد. اولین مورد این است که بیشتر مردم فکر می کنند رمزنگاری ریسک پذیر است و مربوط به کلاهبرداری و کلاهبرداری سوداگرانه است (هیلمن و راوچ ، 2017). این به دلیل پیچیدگی عملکرد آنها و آگاهی کمتر از رمزنگاری و علوم کامپیوتر اتفاق می افتد (Doblas ، 2019). نکته دوم این است که بسیاری از افراد از این روشهای جدید پرداخت آگاهی ندارند و این باعث احساس اضطراب و خطرات می شود (Stocklmayer و Gilbert ، 2002). ریسک درک شده یک عنصر تعیین کننده در بررسی قصد رفتاری افراد به سمت سازگاری رمزنگاری است (آید و همکاران ، 2020). به عنوان مثال ، اگر مشتری میزان کم خطر برای رمزنگاری را مشخص کند ، اعتماد به نفس در اتخاذ این فناوری افزایش می یابد. طبق تحقیقات قبلی ، آگاهی بالاتر از فناوری از ارز دیجیتال می تواند درک ریسک را کاهش دهد (لیم ، 2003). اگر خطر درک شده از cryptocurrency کاهش یابد ، امکان پذیر است که قصد رفتاری کاربران برای این رسانه مبادله حتی اگر آگاهی از فناوری داشته باشد ، می تواند بهبود یابد. این ما را به سمت این رابطه که در فرضیه ایجاد شده است سوق می دهد.

H_3:ریسک درک شده واسطه رابطه بین آگاهی فناوری و قصد رفتاری برای استفاده از رمزنگاری در پاکستان است.

تعدیل نقش حمایت دولت

حمایت دولت یک چارچوب قانونی است که برای تنظیم ارائه دهنده خدمات تعهدات خود را تحت چارچوب قانونی تعیین شده انجام داده و مصرف کنندگان را از کلاهبرداری های آنلاین ، کلاهبرداری و تخلفات تضمین می کند (خان و همکاران ، 2020). در مورد رمزنگاری مبتنی بر blockchain نیز همین مورد است. حمایت دولت برای کاهش عدم اطمینان از تصویب آن الزامی است (سان مارتین و کاماررو ، 2009). دستورالعمل ها و مقررات دولت می تواند بر قصد رفتاری مشتریان نسبت به اتخاذ فناوری جدید تأثیر بگذارد. حمایت دولت از قصد رفتاری مصرف کننده برای استفاده از cryptocurrency استفاده می کند (Alaklabi and Kang ، 2021). لازم است تسهیل و کنترل اقتباس از فناوری جدید حتی اگر می دانیم استفاده از فناوری می تواند بهره وری را افزایش دهد و باعث افزایش بهره وری شود (مک کلوزکی ، 2007). حمایت دولت می تواند رابطه بین آگاهی از فناوری و قصد رفتاری مصرف کنندگان را تعدیل کند ، حتی اگر مشتریان پیچیدگی و استفاده از فناوری جدید را درک و درک نکنند. با این وجود ، به دلیل امنیت قانونی ، آنها آن را درک و تصویب می کنند (Granić and Marangunić ، 2019).

H_4a:حمایت دولت ، رابطه آگاهی از فناوری در مورد قصد رفتاری برای استفاده از رمزنگاری در پاکستان را تعدیل می کند ، از طریق سودمندی درک شده ممکن است در صورت وجود حمایت بالاتر دولت ، حیاتی تر باشد.

حمایت دولت رفتار مشتری را نسبت به ارز دیجیتال تغییر می دهد، حتی اگر مصرف کنندگان دریافتند که این یک سیستم آسان و بدون دردسر برای یک وسیله مبادله است (سان مارتین و کامارو، 2009). ممکن است به افزایش مقبولیت و اطمینان در پذیرش فناوری های جدید کمک کند (Uematsu and Tanaka، 2019). قصد رفتاری مصرف کنندگان با حمایت دولت افزایش می یابد زیرا خطر را کاهش می دهد. تمایل مشتریان به پذیرش فناوری تضمین می‌کند که اگر استفاده از آن تحت تأثیر حمایت‌ها و دستورالعمل‌های دولت باشد، مصرف‌کنندگان آن را اتخاذ می‌کنند (Khan et al., 2020)، زیرا حمایت دولت نقش مهمی در پذیرش ارز دیجیتال دارد. می تواند رابطه بین آگاهی از فناوری و قصد رفتاری را تعدیل کند و میزان عدم قطعیت و اثرات نامطلوب احتمالی استفاده از فناوری را کاهش دهد، حتی اگر آنها به دلیل امنیت قانونی آن را درک و درک نکنند. آنها برای درک و پذیرش آن تلاش خواهند کرد. توسعه این فرضیه را درک می کند:

H_4b:حمایت دولتی رابطه آگاهی از فناوری در مورد قصد رفتاری برای استفاده از ارز دیجیتال در پاکستان را تعدیل می کند، از طریق درک سهولت استفاده ممکن است زمانی که حمایت دولتی بالاتری وجود دارد، قاطعانه تر باشد.

حمایت، دستورالعمل‌ها و سیاست‌های دولت برای کاهش خطر پذیرش ارزهای دیجیتال به‌عنوان وسیله مبادله حیاتی هستند (Albayati et al., 2020). تحقیقات قبلی نشان می‌دهد که ریسک درک شده مرتبط با ارز دیجیتال زیاد است، زیرا ماهیت آن غیرمتمرکز است. با این حال، اگر دولت از آن حمایت کند و یک چارچوب قانونی ایجاد کند، نیات رفتاری مصرف کنندگان نسبت به این وسیله جدید مبادله تغییر خواهد کرد (مطهار و همکاران، 2018). ریسک عامل اصلی است که مستقیماً بر آگاهی فناوری و قصد رفتاری برای استفاده از ارز دیجیتال به عنوان وسیله مبادله تأثیر می گذارد. با این حال، اگر حمایت دولت وجود داشته باشد، می‌تواند تأثیر مثبت را تعدیل کند زیرا مصرف‌کنندگان به قانونمندی و امنیت بیشتر اعتماد دارند (پریم، 2021). تحقیقات قبلی نیز از این رابطه حمایت می کند، بنابراین فرضیه زیر ساخته می شود:

H_4c:حمایت دولتی رابطه آگاهی فناوری در مورد قصد رفتاری برای استفاده از ارزهای دیجیتال در پاکستان را تعدیل می‌کند، زیرا ریسک درک شده ممکن است در صورت وجود حمایت بالاتر دولتی قوی‌تر باشد.